Lwi wąż

Charakterystyka:
Jest to istota tak mała i niepozorna, a zarazem tak śmiercionośna jak tylko potrafi być wąż. Jego jad zabija po godzinie od ukąszenia, na dodatek, nie ma żadnych wcześniejszych oznak iż zbliża się śmierć. Nie raz bywało tak że ludzie ukąszeni przez tego gada szli wraz z grupą towarzyszy jeszcze godzinę, góra dwie poczym padali bez życia na twarz i już więcej nie wstawali.
Wąż ten żyje praktycznie w każdej puszczy i lesie, jest jednocześnie bardzo towarzyski jak na węże, jedna para gniazduję czasem nawet raz na 100 metrów, lecz to nie znaczy, że zęsto się spotykają, iż te zwierzęta często wyprawiają się w niedługie, 5 kilometrowe podróże.
Żywią się wszystkim co mogą połknąć, od myszy pustynnych do nasion i traw.
Ich jadu używa się (w bardzo małych i mocno rozcieńczonych dawkach) do osiągnięcia niezwykłej sprawności fizycznej. Stosowany przez dłuższy okres czasu sprawia iż mózg przestaje ograniczać mięśnie. Ciało danej osoby jest wtedy zdolne do niebywałych wysiłków, zaś umysł pozostaje krystalicznie czysty nawet w najgorszych tarapatach.
Życie dla takiego człowieka (bądź innej istoty) staje się wolniejsze (to znaczy, tak jest postrzegane). Osoba taka widzi każdy ruch dokładniej, także czas reakcji na bodźce jest znacznie skrócony.

Wygląd:
Lwiego węża można łatwo pomylić z dużą dżdżownicą bądź czerwiem. Nie posiada wyraźnie wyodrębnionych łusek ani nawet charakterystycznej dla węży ‘trójkątnej głowy”.
Łeb jest osadzony w taki sposób iż wydaje się być częścią tułowia i przez to właśnie odróżnienie ogona od głowy bez odpowiednio wnikliwej obserwacji jest niebywale trudne.
Wąż ten nazwę Lwi zawdzięcza swemu językowi, który nie jest jak u większości węży cienki i rozdwojony, a płaski i pojedynczy (przypomina zmniejszony język lwa).
Barwa samców wacha się od szarej do bordowej, zaś samice są czerwone jak krew.
Są to bardzo rzadkie i drogie zwierzęta, pozostaje jednak pytanie, czy warto oddawać za nie życie?

Rusałka

Wygląd:
Niewysoka, długowłosa boginka natury o nieco spiczastych uszach, srebrzystych oczach i delikatnych skrzydłach , zazwyczaj naga lub ubrana w skąpą odzież (na ogół przepaskę biodrową). Odcień koloru skóry zależy od preferowanego środowiska - zielony spotykany jest u rusałek, które większość czasu spędzają pośród drzew, krzewów i łąk, niebieski zaś wiąże się ze środowiskiem wodnym i wszystkimi jego przejawami.

Opis:
Rusałki są istotami tajemniczymi i nieprzewidywalnymi. Pojedynczo nie są groźne, lecz w grupie mogą sprawić problemy, zwłaszcza niszczycielom natury. Aby pozbyć się agresora, najczęściej wykorzystują siły ziemi i wody, a także umiejętności zauroczenia.
Na ogół otaczane są przez zwierzęta, które chętnie przebywają w ich towarzystwie. Potrafią unosić się nad ziemią, zazwyczaj jednak godzinami przesiadują na łąkach, gdzie kontemplują piękno przyrody. Zdarza się również, iż chowają się w krzakach i podglądają kąpiących się nago mężczyzn.

Występowanie:
Rusałki można spotkać wszędzie tam, gdzie występują łąki, jeziora czy rzeki. Niekiedy zamieszkują też w drobnych, zbudowanych przez siebie drzewnych domkach.

Uwagi:
- są bardzo uczulone na "dewastowanie" dóbr natury
- ich domki są ukryte w gąszczu - jedynie druidzi wiedzą, jak do nich trafić
- potrafią posługiwać się ludzką mową, ale między sobą porozumiewają się tylko gestami
- żyją 27-35 lat


Gryfy


Wygląd: Duże stworzenia o tylnej części ciała lwa, a przedniej wielkiego orła. Piękne lśniące pióra, gładki dziób i błyski w oku nie jednego już wyprowadziły w pole. Gryfy które pielęgnują się same są zadbane. Ich dziób i pióra świecą w słońcu, a włosy na ogonie są miękkie i puszyste. Możliwości zabarwienia piór u gryfów to: srebrny, biały, błękitny, lub szary kolor. Dziób zawsze złoty, a oczy granatowe. Pazury, są w tym samym kolorze co pióra, zwykle białym.

Opis: Gryfy to wielkie masywne, a przede wszystkim dzikie stworzenia. Oswojone zostały wpierw przez elfy. Gryfy instynktownie są dobre dla elfów. Masywne pazury i dzioby gryfów są w stanie rozerwać człowieka. Dodatkowym atutem tych stworzeń jest przeraźliwy i ogłuszający krzyk. Mimo to gryfy w pojedynce dla zaprawionego w boju wojownika nie są specjalnym wyzwaniem. W grupie są jednak nie do powstrzymania, zwłaszcza jeśli na ich grzbietach siedzą ludzie wyposażone w łuki. Gryfom najlepiej rozmnaża się w górach, ale są w stanie przetrwać wszędzie, nawet na pustyni. Gryfy dożywają lat 15.

Występowanie:
Można je spotkać wszędzie, szczególnie w górach i lasach.



Awrak

Charakterystyka:
Ten pasożyt nie zna ograniczeń rasowych. Atakuje każdy organizm z jakim może mieć kontakt jego nosiciel. Rozprzestrzenia się w sposób iśćcie diabelsko prosty, w czasie stosunku seksualnego jego larwy, które wtedy są tak małe że nie można ich dostrzec gołym okiem, przenoszą się do wnętrza narządów płciowych osoby niezrażonej i tam zaczynają się pożerać nawzajem. Kiedy pozostanie już tylko jeden samiec i jedna samica dojrzewają w ciąg kilku godzin i  zaraz potem zaczynają kopulować. Samica po trzech dniach zaczyna masowo składać jaja z których po tygodniu wykluwają się larwy. Pasożyt ten można rozpoznać w swym ciele po dziwnych zielonych bąbelkach wystających ze skóry. Jego ofiary stają się bezpłodne gdyż pasożyty żywią się komórkami rozrodczymi żywiciela.

Wygląd:
Nie wiemy jak wyglądają jaja lub larwy, nikt nie jest w stanie zbudować urządzenia o odpowiedniej mocy optycznej by zobaczyć więcej szczegółów niż niewyraźny kontur.
Dorosłe osobniki przypominają glistę ludzką, z tą różnicą że są niebieskie, nie zaś białe. Całe swoje życie spędzają splecione z partnerem (całe życie kopulują).



Jun

Charakterystyka:
Stwór o tyleż dziwny co śmieszny. Jako że posiada skrzydła i umie latać zaliczany jest do rodziny harpiowatych, jest jednak, żeby nie skłamać, czymś tak nieporadnym i głupim że aż trudno uwierzyć iż sam utrzymuje się przy życiu.
Je wszystko, od roślin, przez gryzonie, aż po odpadki. Gniazduje zawsze w pobliżu osiedli ras rozumnych, gdyż tylko tam jest odpowiednio dużo jedzenia by mimo głupoty gatunkowej móc się najeść. Żyją w koloniach po sto i więcej osobników.
Samica składa jedno jajo w roku zaś na czterdzieści samic przypada jeden samiec, który zazwyczaj zostaje przez nie zabity gdy traci możliwość rozpłodu.
Głupota tego gatunku objawia się głównie w braku oceny własnych możliwości i możliwości przeciwnika. Wiele tych istot ginie w walkach z zwierzętami z którymi nie mają szans (np. gryfami, smokami, harpiami), zdarza się też że juny myślą że potrafią pływać i giną gdy w końcu do ich umysłów dociera iż ich gatunek nie jest do tego zdolny.

Wygląd:
Juny to gatunek harpiowatych. Tak jak harpie posiadają niemalże ludzką, bezwłosą głowę, tors na wpół ptasi i skrzydła zamiast rąk, choć od harpii odróżniają je małe dłonie (w fazie zaniku) które znajdują się na końcach skrzydeł.
Upierzenie które pokrywa je od szyi w dół ma barwę fioleu, zaś nogi są pokracznie skierowane w przeciwne strony, co nadaje im lekko żabi wygląd.Są w około jedej trzeciej mniejsze od harpii.

Qulis

Wygląd: Qulisy, z wyglądu przypominają węża. Różnią się jednak od nich tym że są opierzone. Qulisy są długie nawet do 1,5 metra. Czarne, lub brązowe pióra pokrywają ich ciała od początku ogona do początku głowy, gdzie stwory te posiadają szorstką i twardą skórę.

Opis: Qulisy żyją na pustyniach, lub terenach skalistych. Po kamieniach poruszają się niespodziewanie szybko i zgrabnie. Ich główną bronią są dwa kły jadowe, które po płynnym wbiciu się w ofiarę, w jej krwi rozprzestrzeniają truciznę, która po minucie zabija nawet bardzo odpornego człowieka. Słabym punktem Qulis'ów jest podbrzusze, wystarczy przebić miękką w tym miejscu skórę, by pozbawić węża ruchu, a po chwili go zabić z powodu wykrwawienia.

Występowanie: Tereny skaliste\pustynie


Depor

Opis:
Depory mierzą około 180cm. Ich skóra jest oślizgła i pokryta zrogowaciałymi łuskami. Stanowi to ochronę przed uszkodzeniami gruczołów, w których przetrzymywana jest trucizna. Oczy niebieskie nie posiadające źrenic. Nie wiadomo czy rozróżniają kolory wiadomo jednak, że potrafią wyczuć woń świeżej krwi. Ich środowisko życia to woda jednak żyją stosunkowo blisko brzegu. Ich płetwa grzbietowa jest ostra niczym sztylet.

Pożywienie:
Odżywiają się zwłokami , na których nie  pozostawiają ani trochę mięsa. Jednak żywą istotą również nie pogardzą. Zamiast zębów mają rogowe wyrostki więc z łatwością przegryzą każdą kość.


Gariomim Górski

Zachowanie i występowanie:

To koziorożec wyróżniający się brakiem futra i rogów. Jest roślinożerny i żyje na wysokościach ok. 4000m n.p.m. Bardzo trudno je spotkać, gdyż są bardzo płochliwe i bojaźliwe. Łowcy lubią obierać sobie Gariomimy za cel swoich polowań. Ich mięso jest bardzo smaczne i można na nim dużo zarobić. Hodują je nieliczne rasy mieszkające w górach. Szybko się rozmnażają i jeszcze szybciej dorastają. Samice znacznie przeważają w stadach, w których żyją. Samiec jest przewodnikiem rodziny a zarazem najpotężniejszym osobnikiem płci męskiej w grupie. A co za tym idzie, ojcem większości potomstwa.

Wygląd:

Mają długie nogi i twarde kopyta. Wydłużony pyszczek i długi, śliski język pozwalają odpowiednio zrywać rośliny, którymi się dożywiają.

Życie

Okres życia jest bardzo zróżnicowany. Zależy on od warunków panujących w otoczeniu. Hodowane dożywają 12 lat.

Karimo

Zachowanie i występowanie:

Karimo to drapieżny gryzoń występujący na terenach wilgotnych. Kopie nory w ściółce leśnej i tam poluje na mniejsze zwierzęta. W ostateczności są w stanie strawić własne potomstwo aby przetrwać. Żyją w małych stadach i bronią zaciekle swojego terytorium przed intruzami. Młode mają zamknięte oczy do drugiego miesiąca. Przez ten czas nie wychodzą z nor. Są skazane na łaskę, lub niełaskę swoich opiekunów.

Wygląd:

Jest to krzyżówka wiewiórki i szczura. Ma dwa dobrze naostrzone, wystające zęby trzonowe, którymi potrafią się przebić przez korę drzewa, lub kości swoich ofiar. Cechuje go stosunkowo krótki ogon zakończony pędem nici. Im dłuższe są nici tym samiec lub samica są bardziej atrakcyjni. Na łapkach mają ostre pazury, które służą do obrony przed agresorami stojącymi wyżej w układzie pokarmowym.

Życie:

Zazwyczaj dożywają ośmiu lat, ale zdarzają się wyjątki.

Argany

Zachowanie i występowanie:

To wielkie psy o nieprzeciętnej sile. Zacisk szczęk wynosi około 20 ton\cm 2 są bardzo agresywne i nie lubią intruzów na swoich terenach. Poruszają się na czterech łapach, ale gdy staną na dwóch osiągają wysokość 15 łokci. Z pyska cieknie im ślina używana do wytwarzanie specyfików lekarskich. Żyją na terenach zlodowaciałych. Dobrze znoszą niskie temperatury. Odżywiają się czerwonym mięsem niedźwiedzi polarnych.

Wygląd:

Posiadają wyłupiaste ślepia, które wprowadzają w osłupienie i przerażenie. Przednie łapy są nieznacznie większe niż tylne. Mają małe uszy, ale świetny słuch. Potrafią wyczuć zapach świeżej krwi z odległości kilkuset metrów.

Życie:

Dożywają około 6 lat.
Chochlik

Zachowanie i występowanie:

To małe dość inteligentne stworzenia. Często robią sobie drewniane widełki służące im jako broń. Żyją w małych grupach do 10 osobników. Nie przepadają za intruzami na swoim terenie. Posiadają małe skrzydełka, zwykle to właśnie latają, lecz posiadają także nogi. Często można od nich usłyszeć charakterystyczny irytujący śmiech, podobny do tego hien. Żyją praktycznie wszędzie, oprócz terenów zlodowaciałych i pustyń. Najbardziej lubią miejsca podmokłe. Odżywiaj się drobnymi zwierzętami, np. gryzoniami, małymi ptakami.

Wygląd:

Posiadają wklęsłe małe czarne oczka, usadowione na sporej głowie, która z kolei znajduję się na małym tłustym ciele. W małych rączkach często widnieją drewniane widełki. Posiadają krótki, jakby ,,diabli” ogon. Mają maciupienkie uszy. Posiadają jeszcze dwie małe tłuste nogi zakończone trzema palcami, taka sama sytuacja jest z rękami, oraz skrzydełka. Mają krwisto-czerwony kolor.

Życie:

Dożywają 13 lat.

Cerber

Zachowanie i występowanie:

Te stworzenia to bliscy krewni Arganów. Większość cech mają takich samych, więc tutaj wymienię jedynie różnice. Cerbery posiadają zacisk szczęk 2 razy mniejszy niż Argany. Żyją na terenach bagiennych i zalesionych.

Wygląd:

Te stworzenia to bliscy krewni Arganów. Większość cech mają takich samych, więc tutaj wymienię jedynie różnice. 3 łby równie masywne jak reszta ciała(to znaczy bardzo). Krótki, psi ogon.